NEMIGA - Плача дзяўчына

Юнага малайца ты не зберажэш, уцячэ;
Не забраць назад, уцячэ ён на зусім;
Плачэ дзяўчына, галава не на яго плячы;
Усіх хвароб не баялася, захварэла ім;
Слёзы ручаем на кашулю роднай маці;
Маці, што не так — з кім разам я буду спаті;
Як зараз адна, каго зараз буду гладзіць;
Дзе я не праву, мацi, як мне існаваці;
Пасмурно на душе — громом бьёт в груди;
Ой, как мне себя простить, как ты смог уйти, милый мой;
Как без губ твоих: вечер на двоих;
Дождь стучит — плачу без конца, грусть без выходных, ой;
Мыслями в облаках, на земле ногами;
Тобою так пьяна — что же будет с нами;
Маменька родная, как мне теперь быть то;
В наш, с моим милым, дом дверь теперь закрыта;
Я жыў для сябе, я жыў для сябе;
Жыццё ішло, як і ішло, як ліст па рацэ;
Я навошта сустрэў цябе;
Усе мэты свае я аддаў тады;
Я патануў у тваім цяпле;
Я ведаў: ад яе, дакладна, чакай бяды;
Я навошта сустрэў цябе;
Навошта ў студнях маіх ты атруціла ваду;
Я патануў у тваім цяпле;
Ціхамірнасць жыцця я ўжо не вярну!